pablo picasso słynne obrazy

Popis obrazu Pablo Picasso Sleeping Girl Jedním ze slavných děl období surrealismu Pabla Picassa je portrét „Sleeping Girl“ v roce 1935. Obraz zachycuje Maria Theresu Walterovou - model, múza a milenka slavné španělské umělkyně. Iako je Picasso naslikao seriju portreta plačućih žena koje se čuvaju u različitim galerijama, ovo ulje na platnu koje krasi galeriju Tate u Londonu svojom kutnom kompozicijom u bojama crvene, zelene, bijele, žute, plave i svijetloljubičaste predstavlja kulminaciju njegovih napora na polju oslikavanja strahota koje pojedinac trpi OBRAZY - tlačené reprodukcie umelca: Pablo Picasso Kto je to? Pablo Picasso (25.10.1881 - 08.04.1973) Pablo Picasso - Pablo Ruiz bol španielsky maliar, sochár, grafik, keramikár, bol najvýznamnejšou osobnosťou umenia 20. storočia. Od najmłodszych lat Pablo, ujawniał swój talent malarski i plastyczny. Następnie kształcił się w Hiszpanii, później w Paryżu (1901-1922), gdzie znaczny wpływ na jego twórczość miało zetknięcie z postimpresjonistami (m.in. Henrim de Toulouse-Lautrekiem , który miał duży wpływ na jego twórczość sprzed 1901 roku). Pablo Picasso se proslavil jako zakladatel a zároveň nejvýznamnější představitel kubismu. Jeho obrazy v dražbách dodnes lámou rekordy. Mezi nejznámější Piccasovi obrazy patří díla z jeho tzv. nomor togel singapura yg keluar hari ini. Liczba wyświetleń: 1827Pablo Picasso to jeden z najwybitniejszych XX-wiecznych artystów. Twórca geometrycznego stylu w sztuce nazwanego kubizmem. Jego malarstwo sprzedawane jest za setki milionów dolarów. Kim był i dlaczego każdy zna jego twórczość?Pablo Picasso, a właściwie Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso, urodził się 25 października 1881 roku w andaluzyjskim mieście Malaga, jako syn José’go Ruiza y Blasco i Marii Picasso y Lopez. Na artystyczne wychowanie Pabla zapewne duży wpływ miał ojciec, który także był Picasso od najmłodszych lat ujawniał swój talent plastyczny. Na początku drogi artystycznej kształcił się w Hiszpanii (już w wieku 19 lat ukończył studia w Barcelonie i Madrycie), a następnie od 1900 roku w Paryżu. W ojczyźnie uznawany jest za cudowne dziecko. Nieustannie wzbogacał swój styl w drodze artystycznych eksperymentów. Hiszpańskiego artystę przez całą twórczość interesowało przede wszystkim, jak piszą Anita Włodarczyk-Kulak i Maurycy Kulak, „uproszczenie przekazu wizualnego, ale inne od stosowanego do tej pory spłaszczania form”.W Paryżu po zapoznaniu się z modną wówczas sztuką afrykańską oraz twórczością impresjonistów i postimpresjonistów, Pablo Picasso zapoczątkował w swoich pracach tzw. okres błękitny (1901-1904 r.). Charakterystyczny dla tematyki okresu błękitnego był melancholijny nastrój oraz pomieszanie sztuki klasycznej z elementami awangardowymi. Bohaterami jego obrazów były osoby ubogie, ukazane w sposób ascetyczny, z wydłużoną sylwetką. Zupełnym przeciwieństwem był kolejny okres w jego twórczości, nazwany różowym (1905-1906 r.). Obrazy utrzymane w różowej kolorystyce nawiązywały do postaci patetycznej komedii ludzkiej (głównie arlekinów, cyrkowców czy ubogich wędrownych komediantów).Pablo Picasso: początek sławy i bogactwaMłodego Pabla Picassa od razu docenili zarówno artyści (zaprzyjaźnił się z Henri Matissem), jak i kolekcjonerzy. Słynny marszand i koneser sztuki Vollard, właściciel awangardowej galerii w Paryżu, zorganizował hiszpańskiemu artyście w 1901 roku wystawę indywidualną. Była to niezwykła nobilitacja dla zaledwie 20-letniego Hiszpana, który mógł wystawiać swoje dzieła w miejscu, w którym wisiały prace takich artystów, jak Vincent van Gogh czy Paul Cézanne. Twórczość młodego artysty doceniła także Gertrude Stein, amerykańska pisarka i kolekcjonerka obrazów. Najpierw została ona mecenaską Pabla Picassa, a później także przyjaciółką. Jako ciekawostkę warto podkreślić, że jednym z najsłynniejszych jego obrazów jest portret Gertrudy Stein (1906 r.), która pozowała do niego w aż około 80 sesjach malarskich! Jednak ostatecznie artysta obrażony na przyjaciółkę za obcięcie włosów… i tak dokończył dzieło z lata twórczości Pabla Picassa to pasmo wielkich zmian i ogromnych dokonań, które zapisały się na karcie historii sztuki. Niewątpliwie na ogromny sukces hiszpańskiego malarza wpływ miało wcześniejsze zapoznanie się ze sztuką afrykańską. Sztuka ta, razem z dziełami staroiberyjskimi, które także były w centrum zainteresowań młodego Hiszpana, skierowały artystę „w stronę eksperymentów nad skonstruowaniem nowej przestrzeni pozwalającej oddać na płaszczyźnie trójwymiarowość odwzorowanego obiektu”, jak określili to A. Włodarczyk-Kulak i M. form, silna geometryzacja przedstawień oraz zniesienie światłocieniowych efektów to początek kubistycznej drogi, której Pablo Picasso wraz z Georges’em Braque jest twórcą. Początkiem tej drogi jest obraz Panny z Awinionu, który stworzony został w 1907 roku (lata 1906-1909 określane są mianem fazy prekubistycznej). Choć sam kubizm (tzw. pierwsza faza analityczna) jako styl w sztuce narodził się w 1909 roku, w wyniku eliminacji krzywizn i ograniczenia barw do szarości. Takie rozwiązanie uważa się za perfekcyjną abstrakcyjność, która w późniejszym okresie powróciła do częściowej figuratywności (w tzw. drugiej fazie kubizmu – hermetycznego 1912-1913 r. oraz trzeciej fazie syntetycznej – 1912-1914 r.). Obraz Panny z Awinionu, jak opisuje to J. Białostocki, prezentuje sztukę „zaskakującą, ostrą, rezygnującą z piękna, świadomie niszcząc naturę i zastępując ją ładem dzieła sztuki, ale przy zachowaniu jakby śladów zniszczenia, jakiemu rzeczywistość podległa.” Opis ten poniekąd odzwierciedla całą twórczość kubistyczną, w której wiele było chęci wyzwania opinii oraz sprowokowania mieszczańskich widzów do Picasso bronił się przed teoretycznymi założeniami kubizmu. Dla niego nurt ten nie był nową filozofią, czy teorią, ale twórczością. Picassa interesowała wyłącznie sztuka. Malował to, co ukazywała mu jego wyobraźnia przekształcająca obraz świata. Po przekształceniach w środowisku artystycznym i zmianie frontu kubistycznego, Pablo Picasso wyjechał do Włoch, aby zaprojektować scenografię do baletu Picasso i poszukiwanie artystycznej drogiW latach 20. i 30. XX wieku Pablo Picasso coraz więcej czasu poświęcał rzeźbie. W tym czasie na jego sztukę duży wpływ miała hiszpańska kultura. Jego inspiracją okazała się korrida – stworzył „Minotauromachię” (1935). Po wybuchu wojny domowej w ojczystym kraju został dyrektorem Muzeum Narodowego Prado w Madrycie. W 1937 roku powstał jego najsłynniejszy obraz pt. Guernica. Dzieło to jest ekspresyjną wizją tragedii miasta Guernica y Luna, leżącego w autonomicznej republice Basków, które zostało zbombardowane 26 kwietnia 1937 1944 roku wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej. Po wojnie osiadł we Francji, gdzie nastąpiło urozmaicenie twórczości artysty. W tym czasie, jak piszą A. Włodarczyk-Kulak i M. Kulak, „wykonywał kompozycje ścienne, trawestacje prac dawnych mistrzów ( Delacroix czy Moneta), ilustrował dzieła Balzaca i Owidiusza, zajmował się ceramiką, wykonywał portrety”.Pablo Picasso i polski akcent w twórczościMalarz dużo podróżował, poszukując jednocześnie swojej dalszej drogi artystycznej. Odwiedził także Wrocław oraz Warszawę, gdzie w jednym z mieszkań na odbudowanym osiedlu na Woli narysował na ścianie rysunek Syrenki z wydatnym biustem, który istniał do 1953 roku. Niestety, praca słynnego Picassa nie przetrwała ciągłych odwiedzin turystów, którzy chcieli zobaczyć dzieło. Zamieszkujące kawalarkę starsze małżeństwo postanowiło zamalować Syrenkę. Jak to jednak czasem bywa, historia zatoczy koło. Nowy właściciel kawalarki postanowił zrekonstruować dzieło mistrza na tej samej późnym okresie działalności artysta tworzył obrazy inspirowane arcydziełami malarstwa, a także ulubionym przez niego tematem związku pomiędzy malarzem i modelką. Pablo Picasso zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins, we Francji. Mimo sędziwego wieku (dożył 91 lat), tworzył do samego końca. Niewielu artystów może poszczycić się ogromną sławą, podziwem i bogactwem jeszcze za twórczością artysty najlepiej zapoznać się w muzeach dedykowanych jego działalności. W Barcelonie znajduje się kolekcja ponad 4000 dzieł artysty , w Maladze 233 dzieła, choć w najbliższym czasie kolekcja powiększy się o dodatkowe 162 dzieła , a w Paryżu jest ok. 5000 prac. Są to jedynie wybrane placówki muzealne poświęcone twórczości artysty, bezpośrednio związane z życiem Pabla dzieł sztuki, a twórczość PicassaCeny dzieł Pabla Picassa cały czas rosną. Niewątpliwie jego prace są jednymi z najdroższych na świecie. Obraz Pabla Picassa Le Rêve został sprzedany za 155 milionów dolarów. Inne dzieło hiszpańskiego malarza, Chłopiec z fajką, w roku 2004 sprzedano za równie niebotyczną sumę 104 mln dolarów. Natomiast Dora Maar z kotem sprzedała się za ponad 95 mld dolarów, a Portret Marie-Therese Walter, zwanej złotą muzą za ponad 69 mld dolarów. To tylko nieliczne dzieła sztuki twórczości Pabla Picassa, które licytowane są na światowych Judyta Ostapiak-Jagodzińska Źródło: Licencja: CC BY-SA Jan Białostocki, „Sztuka cenniejsza niż złoto. Opowieść o sztuce europejskiej naszej ery”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa Mieczysław Porębski, „Kubizm. Wprowadzenie do sztuki XX wieku”, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa Anita Włodarczyk-Kulak, Maurycy Kulak, „O sztuce nowej i najnowszej. Główne kierunki artystyczne w sztuce XX i XIX wieku”, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa-Bielsko-Biała Stefano Zuffi, „Klasycy sztuki. Wielki słownik malarzy”, t. III, Wydawnictwo HBS, Warszawa „10 najdroższych obrazów, które pobiły rekordy na rynku sztuki”, [w:] Gazeta [dostęp: 30 listopada 2020], „Najdroższe dzieła sztuki na świecie”, [w:] Gazeta [dostęp: 30 listopada 2020], Krupa Paulina, „Złota muza Picassa drugim najdroższym dziełem w Europie”, [w:] „Rynek i sztuka”, [dostęp: 30 listopada 2020], Komaiszko Kacper, „Syrenka Picassa wróci na ścianę wolskiego mieszkania. Wkrótce będzie można podziwiać odwzorowany szkic”, [w:] warszawa naszemiasto, [dostęp: 30 listopada 2020], © Regulamin Kontakt Logowanie Administracja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za materiały dodawane przez użytkowników, którzy podczas rejestracji zaakceptowali regulamin serwisu. Jeśli uważasz, że materiał znajdujący się w naszym serwisie łamie prawo, bądź narusza zasady, możesz zgłosić ten fakt to administracji serwisu. Pablo Picasso – młode lata Pablo Picasso urodził się 25 października 1881 roku w Maladze, w Hiszpanii. Był pierwszym synem Jose Ruiz Blasco i Marii Picasso. Od najmłodszych lat przejawiał zdolności plastyczne. Nie umiał jeszcze pisać gdy pod kierunkiem ojca oraz malarza i wykładowcy sztuk pięknych w Maladze zaczął rysować. W 1891 roku przeprowadził się wraz z rodzicami do La Coruna na północnym zachodzie Hiszpanii. Tutejsi profesorowie Instytutu Sztuk Pięknych byli pod wrażeniem jego talentu – choć sam Picasso źle znosił rygory tradycyjnego, akademickiego nauczania. W 1895 roku rodzina przeniosła się do Barcelony. Przeprowadzka miała miejsce niedługo po śmierci młodszej siostry Pabla, którą młody artysta bardzo ciężko przeszedł. W Barcelonie kontynuował naukę w Szkole Sztuk Pięknych. Po koniec 1897 roku wyjechał do madryckiej Akademii Malarstwa. Wykazywał wielkie zdolności, ale po raz kolejny sposób prowadzenia zajęć był dla niego zwyczajnie nudny. Pozwalał sobie dodatkowo na bezczelne żarty w stosunku do nauczycieli, co ostatecznie skończyło się wydaleniem go ze szkoły. Pablo powrócił więc do Barcelony. Dużo pracował. W 1900 roku, w wieku dziewiętnastu lat, w słynnym lokalu Els Quatre Gats, gdzie zbierała się cała ówczesna awangarda intelektualna i artystyczna, wystawił po raz pierwszy swoje prace. W tym samym roku postanowił wyjechać do Paryża. „Arlekin i jego towarzyszka” 1901 Pablo Picasso Wyjazd Picassa do Paryża Zamieszkał przy ulicy Gabrielle na Montmartre. Zaczął się dość burzliwy etap dojrzewania. Wiódł wyjątkowo beztroskie życie. Przesiadywał w tamtejszych barach, odwiedzał domy publiczne. Ale również nieustannie się rozwijał. W Luwrze studiował dawnych mistrzów. Dużo malował. Płótnami Picassa zainteresował się Ambroisse Vollard, znany paryski marszand. Umieszczał je w swojej galerii. To też czas nowych znajomości. W Paryżu Picasso poznał i zaprzyjaźnił się z poetami takimi jak Max Jacob, Andre Simone czy Guillaume Apollinaire. W 1904 roku, po czasowym powrocie do Barcelony, zdecydował się na stałe osiąść w Paryżu. Wprowadził się do starej kamienicy zwanej Bateau Lavoir na Montmartre. Wynajmował lokal wraz z innymi malarzami, studentami, rzeźbiarzami i artystami. W 1905 roku zawarł nowe, ciekawe znajomości. Poznał malarza Andre Dereina oraz Leo Staina i jego siostrę Gertrudę – zamożnych amerykanów rezydujących w Paryżu. Dzięki Stainom poznał też Matissa. W międzyczasie związał się z Fernandą Olivier, w której zakochał się bez pamięci. „Panny z Avinionu” Pablo Picasso 1907 Jeśli chodzi o jego prace – w tym okresie zaczął odchodzić od figuratywnego sposobu przedstawiania twarzy ludzkiej. Zainteresowały go rzeźby iberyjskie, których pokaźną kolekcję odkrył w Luwrze. Zaczął malować wyłącznie z wyobraźni. To pod wpływem tego procesu w 1907 roku powstały słynne Panny z Avinionu, które były istną rewolucją i zwiastowały narodziny kubizmu. W tamtym czasie współpracował dużo z Georgem Braque. Obaj inspirując się późnym malarstwem Cezanna wypracowali nowe formy i wspólnie utorowali drogę malarstwu kubistycznemu. W tamtych czasie Picasso nie znajdywał wielu pochlebców swojej twórczości. Jedynym człowiekiem, popierającym jego ówczesne działania był marszand Daniel Henri Kahnweiler (1884 – 1979). Picasso i Olga Koklowa Pablo Picasso na drodze do sławy Wkrótce sytuacja się jednak zmieniła i zaczął cieszyć się coraz większym zainteresowaniem. Marszand Vollard kupił wszystkie obrazy z okresu różowego. Cena płócien Pabla rosła. W 1909 roku mógł sobie pozwolić na przeprowadzkę z Fernande do eleganckiego apartamentu przy bulwarze Clichy. Ich związek rozpadł się jednak w 1912 roku. Kolejną miłością Pabla była Marcelle Humbert, którą nazywał Ewą. Kobieta zmarła jednak na gruźlicę, co bardzo boleśnie przeżył. Dora Maar 1948 Następne miejsce zamieszkania Picassa w Paryżu to dzielnica Montparnasse. W 1915 roku zawarł kolejne ciekawe znajomości, z poetą Jeanem Cocteau, a później z Sergiuszem Diagilewem, dyrektorem zespołu Les Ballets Russes. Właśnie dla Diagilewa zdecydował się zaprojektować dekoracje i kostiumy do baletu „Parada” w 1917 roku. Małżeństwo i pierwsze dziecko Picassa Wkrótce pojawiła się kolejna miłość. W 1929 roku poślubił dziesięć lat młodszą Olgę Koklową. Razem zamieszkali w dwupiętrowym domu przy rue La Boetie. W 1921 urodziło się pierwsze dziecko, syn – Paul. Niestety po jakimś czasie w małżeństwie przestało się układać. Rozpadło się ostatecznie w 1935 roku, kiedy już od kilku lat miał romans z Marią Teresą Walter. Maria urodziła mu córkę Mayę. Ale to nie ostatnia kobieta Picassa. W 1936 roku poznał Dorę Maar, malarkę i fotografkę zaprzyjaźnioną z surrealistami. Z Dorą spotkał się w swoim nowym atelier przy quai des Grands-Augustins. „Guernica” Picasso 1937 W lipcu 1937 roku podczas międzynarodowej wystawy w Paryżu Picasso w pawilonie hiszpańskim zaprezentował swój obraz Guernica. Tym samym wyraził swoje zaangażowanie polityczne. W 1944 wstąpił z resztą do Francuskiej Partii Komunistycznej. Po wybuchu wojny wyjechał z Dorą na wybrzeże, a do Paryża powrócił po zawieszeniu broni między Francją i Niemcami. Francise Gilot i Picasso W 1946 roku opuścił Dorę. Związał się z poznaną trzy lata wcześniej młodą malarką Francoise Gilot. Zamieszkali wspólnie na południu Francji gdzie w 1947 roku urodził się ich syn Claude, a w 1949 córka Paloma. Picasso w tamtym czasie dużo zajmował się rzeźbą i ceramiką. Ale to jeszcze nie koniec historii miłosnych Picassa. W 1953 roku rozstał się z Francoise i związał z dwudziestosześcioletnią Jacquine Roque, która pozostała przy nim aż do śmierci 8 kwietnia 1973 roku. W kilkanaście lat po śmierci Picassa popełniła samobójstwo. Jacqueline Roque i PicassoPicasso ze swoim synem Claude Twórczość Picassa Twórczość Picassa można kategoryzować w kilka okresów. Najczęściej mówi się o okresie niebieskim 1901–1904, różowym 1904–1906, z wpływami afrykańskimi 1907–1909, kubizmie analitycznym 1909–1912 kubizmie syntetycznym 1912–1919. Większość jego prac z lat 1910 – 1920 to styl neoklasyczny, a wczesne prace z lat dwudziestych przejawiają wpływy surrealizmu. Późniejsza twórczość to kombinacja wszystkich dotychczasowych. „Pocałunek” Pablo Picasso 1969 Nie ma chyba osoby na świecie, do którego nie jest znane nazwisko Pablo Picasso. Założyciel kubizmu i artysta wielu stylów wpłynął w 20 wieku na dzieło sztuki nie tylko Europy, ale i całego Pablo Picasso: dzieciństwo i lata naukiJeden z najzdolniejszych artystów 20 wieku, urodził się w Maladze, w domu, na placu Merced, w 1881 roku, 25 października. Teraz tam znajduje się muzeum i fundacja imienia P. Picassa. Zgodnie z hiszpańską tradycją podczas chrztu, rodzice dali chłopcu na tyle długa nazwa, która jest naprzemienne nazw świętych i najbardziej bliskich i szanowanych w rodzinie krewnych. Ostatecznie jego wiedzą do pierwszego i ostatniego. Nazwisko Pablo postanowił wziąć płytę, argumentując ojcowską zbyt proste. Talent i drążek do rysowania u chłopca pojawiły się od wczesnego dzieciństwa. Pierwsze i bardzo cenne lekcje dał mu ojciec, który również był malarzem. Nazywał się Jose Ruiz. Swoją pierwszą poważną obraz napisał w osiem lat - «Picador». Można śmiało stwierdzić, że to właśnie od niej zaczęło się twórczość Pablo Picasso. Ojciec przyszłego artysty otrzymał ofertę pracy nauczyciela w a Coruña w 1891 roku, a wkrótce rodzina przeniosła się na północ Hiszpanii. Tam Pablo w ciągu roku przeszedł szkolenie w szkole sztuk pięknych. Następnie rodzina przeniosła się do jednego z najpiękniejszych miast ó Barcelony. Młody Picasso w tym momencie było 14 lat, a on był zbyt młody, aby uczyć się w La-Лонху (szkoła sztuk pięknych). Jednak ojciec był w stanie osiągnąć tego, by go dopuścili do egzaminów wstępnych na podstawie konkursu, z którym poradził sobie znakomicie. Później jeszcze cztery lata, rodzice zdecydowali się zrobić go w najlepszą na ten moment najlepsza szkoły sztuki – «San Fernando» w Madrycie. Studia w akademii szybko nudzi młody talent, w jej klasycznych kanonach i zasadach mu było ciasno, a nawet nudne. Dlatego więcej czasu poświęcał Muzeum Prado i nauki jego kolekcji, a rok później wrócił do Barcelony. Do wczesnego okresu jego twórczości są obrazy, napisane w 1986 roku: «Autoportret» Picasso, «Pierwsza komunia» (na niej przedstawiona siostra artysty Lola), «Portret matki» (na zdjęciu poniżej).Podczas pobytu w Madrycie po raz pierwszy udał się w podróż do Paryża, gdzie studiował wszystkie muzea i malarstwo wielkich mistrzów. Później przyjedzie w to centrum światowej sztuki wielokrotnie, a w 1904 roku przenieść się na stałe.«Blue» okresOkres Ten można traktować jako лакмусовую papierek, to właśnie w tym czasie zaczyna się pojawiać w twórczości Picassa jego osobowość, wciąż narażone obcego wpływu. Znany fakt: talent twórczy natury przejawia się możliwie jasno w trudnych życiowych sytuacji. Tak właśnie stało się z Pablo Picasso, dzieła, których teraz znane na całym świecie. Start został sprowokowany i doszło po długiej depresji, spowodowanej śmiercią bliskiego przyjaciela, Carlosa Касагемаса. W 1901 roku na wystawie zorganizowanej Волларом, zostały przedstawione 64 prace artysty, jednak na ten moment nie są one jeszcze były pełne zmysłowości i jasności, wyraźnie był odczuwalny wpływ na impresjonistów. W swoich legalnych praw «blue» okres jego twórczości wchodził stopniowo, objawia się ostrymi konturami postaci i utratą trójwymiarowości obrazu, odejściem od klasycznych przepisów artystycznej perspektywy. Paleta farb na jego obrazach staje się coraz bardziej monotonne, nacisk kładzie się na kolor niebieski. Rozpoczęciem okresu można uznać za "Portret Jaime Сабартеса" i autoportret Picassa, napisane w 1901 Lwa Leszczenko ВалерьяновичаLew Leszczenko, biografia którego zostanie krótko opisany w tym artykule, i sam nie przypuszczał, że kiedyś będzie uhonorowany tytułem Ludowego artysty Rosji. On po prostu zawsze wykonywał swoją pracę, chętnie brał się za wszelkie sugestie ó ś...I lodowe kwiaty czasem rozpływa się od miłości30 grudnia 2010 roku w film obsługi wyszła dramat reżysera z Korei Południowej Yu Ha pod nazwą „Lodowe kwiaty». Film historyczny, z własnymi gatunku kostiumy, dekoracje i bohaterów. Bez względu na mały budżet filmu, wygląda akcja i dekora...Wzory «niebieski» okresKluczowe w tym okresie dla mistrza stały się takie słowa, jak samotność, strach, wina, ból. W 1902 roku znów wróci do Barcelony, jednak pozostać w niej nie będzie. Napięta sytuacja w stolicy Katalonii, bieda ze wszystkich stron i niesprawiedliwość społeczna przekładają się w zamieszki, stopniowo chwycił nie tylko w całej Hiszpanii, ale i Europy. Prawdopodobnie taki stan rzeczy miało wpływ na artystę, który w tym roku działa owocnie i bardzo dużo. W Kraju powstają arcydzieła «niebieski» okres: «Dwie siostry (Randkę)» «Stary żyd z chłopcem» «Tragedia» (zdjęcie płótna powyżej), „Życie”, gdzie po raz kolejny pojawia się obraz zmarłego Касагемаса. W 1901 roku została również napisana obraz óFanką absyntu». W niej prześledzić wpływ popularnego w tym czasie hobby «złe» postaci, charakterystyczne dla francuskiej sztuki. Temat absyntu brzmi w wielu wzorach. Prace Picassa, między innymi, pełen dramatyzmu. Szczególnie wyraźnie rzuca się w oczy przerostową ręka kobiety, której jest jak próbuje się bronić. Obecnie «Fanką absyntu» przechowywany jest w Ermitażu, uderzając tam z prywatnej i spory zbiór prac Picassa (51 dzieło) S. I. Szczukina po tylko pojawi się możliwość, aby ponownie udać się do Paryża, artysta bez wahania decyduje się z nich skorzystać i wyjeżdża z Hiszpanii wiosną 1904 roku. Tam właśnie on zmierzy się z nowymi zainteresowaniami, odczuciami i wrażeniami, co da początek nowego etapu jegokreatywności.«Różowy» okresW twórczości Picassa ten etap trwał stosunkowo długo – z 1904 r. (jesień) do końca 1906 roku – i nie był jednolity. Duża część zdjęć okres oznaczony jasną paletę barw, pojawienie się охристых, perłowo-szary, czerwono-różowych kolorach. Charakterystyczne jest pojawienie się w przyszłości, dominacja nowych dla twórczości artysty tym – aktorzy, cyrkowcami i akrobaci, sportowcy. Z pewnością zdecydowana większość materiału mu oferował cyrk Медрано, który w tych latach znajdował się u stóp wzgórza Montmartre. Jasne teatralna scenografia, stroje, zachowanie, różnorodność postacie jakby przywrócili P. Picassa w świat, niech i преображенных, ale realnych kształtów i wielkości, naturalnej przestrzeni. Obrazy na jego obrazach znów stały się zmysłowe i pełne życia, jasności, w przeciwieństwie do postaci «niebieski» etapu Picasso: dzieła «różowy» okresObrazy, ознаменовавшие początek nowego okresu, po raz pierwszy zostały wystawione w końcu zimy 1905 roku w galerii Серюрье – to «Siedzi nude» i «Aktor». Jeden z uznanych arcydzieł «różowy» okres – «Rodzina комедиантов» (na zdjęciu powyżej). Płótno ma imponujące rozmiary ó w wysokości i szerokości ponad dwóch metrów. Kształt cyrku przedstawiono na tle niebieskiego nieba, uważa się, że arlekin z prawej strony – to sam Picasso. Wszystkie postacie znajdują się w stanie spoczynku, a między nimi nie obserwuje się żadnej wewnętrznej bliskości, każdego сковало wewnętrzne samotność ó motyw óróżowy» okresu. Ponadto, warto zauważyć następujące prace Pablo Picasso: «Kobieta w koszuli» «Wc» «Chłopiec, główny koń» «Akrobaci. Matka i syn» «Dziewczynka z kutasem». Wszystkie one pokazują widzowi piękno i rzadkie dla obrazów artysty spokój. Nowy impuls w twórczości nastąpił w końcu 1906 roku, kiedy Picasso podróżował po Hiszpanii i znalazł się w małej wiosce w okresie twórczościZ archaicznych afrykańską sztuką P. Picasso po raz pierwszy spotkali się na tematycznej wystawie w muzeum Trocadero. Jego wrażeniem pogańskie bożki prymitywnej formy, egzotyczne maski i figurki, воплощавшие w sobie wielką siłę natury i дистанцированные od najdrobniejszych szczegółów. Ideologia artysty zbiegła się w czasie z tym potężnym obietnicą, i w rezultacie stał się upraszczać swoich bohaterów, co czyni je podobnymi kamiennych bożków, monumentalnych i ostre. Jednak pierwsza praca w tym kierunku stylu pojawiła się jeszcze w 1906 roku – to portret prace Pablo Picasso pisarki Gertrudy Stein. On переписывал obraz 80 razy i już zupełnie stracił wiarę w możliwości zrealizować jej wizerunek w klasycznym stylu. Ten moment można nazwać przejściowym od podążać za naturą do deformacji kształtu. Wystarczy spojrzeć na takie obrazy, jak «Naga kobieta» «Taniec z narzutami» «Driada» «Przyjaźń» «Biust marynarza» «Autoportret”.Ale chyba najbardziej jaskrawym przykładem afrykańskiego etapu twórczości Picassa jest obraz óАвиньонские dziewczyny» (na zdjęciu powyżej), nad którym mistrz pracował około roku. Ona венчала ten etap sposób twórczy artysty i w dużej mierze ustalał przeznaczenie sztuki w ogóle. Po raz pierwszy płótno zobaczył światło tylko trzydzieści lat po jego napisaniu i stało się otwarte drzwi do świata awangardy. Czeski koło Paryża dosłownie rozpadło się na dwa obozy: «» i «przeciw”. W tej chwili obraz jest przechowywany w Muzeum sztuki współczesnej w Nowym w twórczości PicassaProblem jednoznaczności i precyzji obrazu pozostała na pierwszym miejscu w unii sztukach plastycznych, aż do momentu, kiedy do niego włamał się kubizm. Bodźcem do jego rozwoju wielu uważa, że jest pytanie, powstałe wśród artystów: «po Co malować?» Statystycznie obrazu tego, co widzisz, na początku 20 wieku można było nauczyć praktycznie każdego, a do tego dosłownie na piętach była fotografia, która zagrażała całkowicie wyprzeć wszystkie inne. Wizualizacje są nie tylko wiarygodne, ale i dostępne, łatwo odbijają. Kubizm Pablo Picasso w tym przypadku odzwierciedla indywidualność twórcy, rezygnując z wiarygodnego obrazu świata zewnętrznego i otwierając zupełnie nowe możliwości, granice prac należą: «Garnek, kieliszek i książka» «Kąpiel» «Bukiet kwiatów w szarym bańce» «Chleb i waza z owocami na stole», itp. W obrazach wyraźnie widać, jak zmienia się styl artysty i staje się coraz bardziej abstrakcyjne cechy na koniec okresu (w latach 1918-1919). Na przykład, «Harlequin» «Trzy muzyk» «Martwa natura z gitarą» (na zdjęciu powyżej). Kojarzenie widzów twórczości mistrza z абстракционизмом zupełnie nie odpowiadało Picasso, miał ważny jest sam emocjonalny ładunek obrazów, ich ukryty sens. W końcu wygenerowanego przez siebie samego styl kubizm przestał stopniowo inspirować artystę i zastanawiać się, otwierając drogę do nowych trendów w okresDrugie dekady 20 wieku było dla Picassa wystarczająco 1911 rok odznaczył się historią z skradziona rzeźby z Luwru, która wystawiła artysty nie jest w najlepszym świetle. W 1914 r. okazało się, że nawet żyjąc tyle lat w kraju, za Francję Picasso walczyć w i wojnie światowej nie jest gotowy, że развело go z wieloma przyjaciółmi. A w przyszłym roku zmarła jego ukochana Marcel powrót bardziej realistyczny w twórczości Pablo Picasso, którego dzieła wypełniły się ponownie czytelność, фигурностью i artystycznej logiką, wpływ wiele czynników zewnętrznych. W tym wyjazd do Rzymu, gdzie zaangażował się w antycznym sztuką, a także komunikacja z baletu zespołem Diagilewa i zapoznanie się z baletnicą Olgą Хохловой, która wkrótce stała się drugą żoną artysty. Rozpoczęciem nowego okresu, można uznać za jej portret 1917 roku, który w pewnym sensie nosił charakter eksperymentalny. Rosyjski balet Pablo Picasso nie tylko inspiracją do tworzenia nowych dzieł, ale i podarował ukochanej i długo oczekiwanego syna. Najbardziej znane prace z okresu: «Olga Chochołowa» (na zdjęciu powyżej), «Piero» «Martwa natura z dzbanem i jabłkami» «Uśpione chłopi» «Matka i dziecko”, «Kobiety biegające po plaży» «Trzy gracje”.SurrealizmPodział twórczości jest nie co innego, jak chęć jak sardynki i dopchać go w pewne (stylistyczne, tymczasowe) ramki. Jednak do twórczości Pablo Picasso, słynne obrazy którego zdobią najlepsze muzea i galerie świata, takie podejście można nazwać bardzo umownym. Jeśli zastosujesz się do chronologii, to okres, kiedy artysta był zbliżony do сюрреализму, wypada w latach 1925-1932. Zupełnie nic więc dziwnego, że na każdym etapie twórczości mistrza pędzla odwiedzała muza, i, gdy O. Chochołowa chciała dowiedzieć się na jego obrazach, zwrócił się do неоклассицизму. Jednak kreatywni ludzie są nietrwałe, i wkrótce w życie Picassa weszła młoda i bardzo piękna Maria Teresa Walter, który w momencie odkrywania ukończył zaledwie 17 lat. Jej był przygotowany rolę kochanki, a w 1930 roku artysta kupił zamek w Normandii, który dla niej stał się domem, a dla niego ó w warsztacie. Maria Teresa była wierną towarzyszką, dzielnie znosząc twórcze i miłosne rzucania stwórcy, wspierając miłą korespondencję aż do śmierci Pablo Picasso. Dzieła okresu surrealizmu: «Taniec» «Kobieta w fotelu» (na zdjęciu poniżej), «Kuracjusz» «Nagie na plaży» «Sen», ii wojny światowejSympatia Picasso w czasie działań wojennych w Hiszpanii w 1937 roku należała do republikanom. Kiedy w tym samym roku włoska i niemiecka lotnictwo zniszczyło Гернику – centrum politycznym i kulturalnym basków ó Pablo Picasso miasto, leżące w gruzach, przedstawił na ogromnym tej samej fabryce dosłownie za dwa miesiące. Dosłownie ogarnął strach przed groźbą, która zawisła nad Europą, co nie mogło nie odbić się na twórczości. Emocje mawiano nie bezpośrednio, a przekształciły się w tonacji, ponurość, goryczy i tym jak отгремели wojny, a świat przyszedł w względną równowagę, przywracając wszystko, co zostało zniszczone, twórczość Picassa też stały się bardziej szczęśliwe i jasne kolory. Jego obrazy, napisane w latach 1945-1955, mają śródziemnomorski smak, bardzo znajdź atmosferyczne i częściowo идеалистичны. W tym samym czasie zaczyna pracować z ceramiką, tworząc wiele ozdobnych dzbanki, potraw, talerzy, figurek (na zdjęciu przedstawiony powyżej). Dzieła, które powstały w ciągu ostatnich 15 lat życia, najprawdopodobniej nie są jednolite w stylistyce i z największych artystów xx wieku – Pablo Picasso ó zmarł w wieku 91 lat w willi we Francji. Pochowany w pobliżu należące mu zamku Вовенарт. Pablo Picasso (1881 – 1973) był wybitnym hiszpańskim malarzem, grafikiem, rzeźbiarzem oraz ceramikiem, uznawanym za artystę jednego z najważniejszych w XX wieku. Był twórcą nurtu w malarstwie, który nazwano kubizmem. Krótki życiorys Pablo PicassoBiografia rozszerzona Pablo PicassoCiekawostki o Pablo PicassoCytaty Pablo PicassoKsiążka biograficzna o Pablo Picasso Krótki życiorys Pablo Picasso Pablo Ruiz Picasso urodził się w Maladze w roku 1881. Jego ojciec był rysownikiem i to on dawał mu pierwsze warsztaty i odkrył w nim talent. W wieku lat czternastu Pablo wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Wkrótce również znalazł się w Paryżu zostając członkiem francuskieh bohemy artystycznej. Przebywał następnie we Włoszech podczas działań wojennych I wojny, natomiast lata trzydzieste spędził w Hiszpanii. Pierwszą połowę lat czterdziestych Picasso przeżył w Paryżu, by zostając komunistą tamże dożyć swych lat, pod Cannes, na południu Francji. Był twórcą takich niezapomnianych dzieł jak na przykład jego „Longchamp”, czyli ekspresja form w połączeniu z jaskrawą kolorystyką. Następny był okres błękitny Picassa, w którym błękit miał za zadanie oddawać uczucie współczucia, smutku czy wzruszenia. Wystarczy tu wspomnieć pewnie o jego dziele zatytułowanym „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też obraz „Stary gitarzysta”, popełniony w roku 1903. Później przyszedł czas na jego okres różowy i choćby obraz „Rodzina arlekina”. Czas ten jednak również przeminął dla nowego – Picasso przeżywał świat niejako na nowo, a w związku z tym jego okres prekubistyczny, stąd dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915. Nie był to bynajmniej koniec ewolucji. Przeżył bowiem nawrót klasycyzmu widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”. Wreszcie nastał jego surrealizm przedwojenny widoczny w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Obrazy z kolei takie jak ”Masakra w Korei” z roku 1951 czy „Wojna i pokój” pochodzą już z okresu powojennego. Niektórzy dopatrują się w jego twórczości wówczas nawet manieryzmu. Zwróćmy uwagę na reinterpretacje dzieła Velaswueza „Las meninas” oraz słynne dzieło „Śniadanie w trawie”. Tymczasem Picasso oprócz tego angażował się w wyrabianie ceramiki artystycznej, czym oznaczył swój ostatni okres twórczy. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins. W ciągu swojego życia Pablo Picasso był w siedmiu dłuższych związkach. Miał czwórkę dzieci: Paul (z Olgą Kokhlovą, pierwszą żoną), Maya (z Marią Teresą Walter), Claude i Paloma (z Francoise Gilot, drugą żoną). Biografia rozszerzona Pablo Picasso Pablo Ruiz Picasso przyszedł na świat 25 października 1881 roku w Maladze. Rodzice Jego rodzicami byli Jose Ruiz y Blasco i Maria Picasso y Lopez. Wzrastał w artystycznej atmosferze, dzięki ojcu który był rysownikiem. To właśnie ojciec przygotowywał go i dawał pierwsze warsztaty. Odkrył on w swoim synu talent i dał mu możliwość rozwijania tego talentu. Rys biograficzny Młody Picasso przeprowadził się do Barcelony i zasilił w 1895 roku Królewską Akademię Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Z awangardą intelektualną i artystyczną związał się wkrótce, by osiąść na stałe w Paryżu jako członek bohemy francuskiej. Miał wówczas kontakt z G. Stein, A. Salmonem, G. Apollinairem, M. Laurencinem i M. Vlaminckiem. W czasie I wojny przebywał we Włoszech, by stamtąd dostać się do Hiszpanii pogrążonej w wojnie domowej drugiej połowy lat trzydziestych XX wieku. Ale to Paryż był miejscem, w którym spędził II wojnę, natomiast Francuska Partia Komunistyczna tą organizacją, która zasilił w 1944 roku. Charakterystyczny gołąbek namalowany przez Picassa został później wykorzystywany w propagandzie krajów komunistycznych, i nie tylko. Na Światowy Kongres Intelektualistów odbywający się we Wrocławiu w roku 1948 Picasso przybył jako światły komunista. Resztę życia spędził na południu Francji, pod Cannes, gdzie zmarł w roku 1973. W ciągu swojego życia był związany na dłużej z 7 różnymi kobietami Twórczość przedwojenna Był bez wątpienia twórcą sztuki XX wieku, bez którego trudno sobie wyobrazić jej dorobek, zwłaszcza w dziedzinie zmodernizowanego realizmu czy neoimpresjonizmu oraz symbolizmu. Dzieła takie jak np. „Longchamp” zagościły na stałe w dorobku tych nurtów, gdzie jaskrawa kolorystyka idzie w parze z ekspresją form. Nie inaczej jest z okresem błękitnym Picassa później, bowiem to błękit odzwierciedlał uczucie wzruszenia oraz smutku i współczucia. Ukazywał egzystencję pogrążoną w niedoli, jak np. „Stary gitarzysta” z roku 1903. Miała tam swoje miejsce eschatologia, pokazana wyraźnie w dziele „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też „Życie” (1903). Nastał w ślad za tym okres różowy twórczości Picassa, czyli liryzm i traktowanie motywów pogodniej, czego dowodzi dzieło z 1905 roku zatytułowane „Rodzina arlekina”. Wreszcie miał miejsce okres prekubistyczny Picassa z jego ostrymi krawędziami rozłożonych na części, dotąd pełnych brył, nagle ukazanych fragmentarycznie jako zlepek nie do końca przystających figur. Z tego okresu lat takich jak 1906 i 1907 pochodzi chociażby „Portret Gertrudy Stein” oraz na przykład „Panny z Awinionu”. Wreszcie przyszedł czas na kubizm i dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915, oraz „Martwa natura z gazetą” z roku 1914. Po I wojnie miał nawrót klasycyzmu, na przykład widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”, by przerodzić się w surrealizm połowy lat dwudziestych, co widać w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Wspomniany pobyt w Hiszpanii drugiej połowy lat trzydziestych zaowocował słynnym obrazem „Guernica”. Twórczość powojenna Po II wojnie natomiast był poniekąd zaangażowany politycznie, co wiedzą świadomi jego dzieła”Masakra w Korei” z roku 1951 – rok później powstał obraz „Wojna i pokój”. Jego twórczość powojenna uważana jest za mniej oryginalną niż przed II wojną, znawcy dopatrują się nawet w jego ówczesnych dziełach manieryzmu. Picasso wówczas podejmował próby reinterpretacyjne innych twórców, a to na bazie zmysłowości i erotyki, tak też uczynił np. z dziełem Velaswueza „Las meninas” oraz słynnym dziełem „Śniadanie w trawie”. Inne formy wyrazu Na przestrzeni swej twórczości towarzyszyły Picassowi również rysunek, grafika i ilustracja, widoczne w dziele „Nieznane arcydzieła” Balzaca i „Metamorfoz” Owidiusza. Były też oprócz tego rzeźby, takie jak „Postać” z roku 1906 oraz przepełniona kubizmem rzeźba z 1914 roku pt. „Szklanka absyntu”, aby wreszcie w czasie II wojny stworzyć „Metamorfoza, Głowa byka”. Po II wojnie swoją uwagę skierował nawet w kierunku ceramiki, wyrabiając na przykład naczynia polichromowane, wśród nich talerze, które swoje miejsce znalazły w Muzeum Narodowym w Warszawie. Podsumowanie twórczości Pablo Picasso jest postrzegany jako najbardziej twórczy malarz świata. W ciągu kariery obejmującej ponad 78 lat stworzył 13,5 tys. obrazów, 100 tys. szkiców i rysunków oraz 34 tys. ilustracji, które używano w książkach. Wyprodukował 300 rzeźb i wyrobów ceramicznych. Szacuje się, że spośród dzieł, które stworzył podczas swojej kariery, 350 zostało skradzionych. Kobiety, żony i dzieci Pablo Picasso był związany w latach 1904-1912 z Fernande Olivier. Zakochał się w artystce i modelce w Paryżu. Występowała w ponad 60 portretach Picasso, w tym słynnym obrazie „Panny z Awinionu”. Gdy stał się sławny opuścił Olivier, która kojarzyła mu się z trudniejszymi czasami. Evę Gouel poznał w 1911 roku i romans ich zaistniał, gdy oboje mieli swoich partnerów. Ich romans zakończyła śmierć Gouel w 1915 roku. Pablo Picasso związany był w latach 1917-1927 z rosyjską tancerką baletową Olga Khoklovą. Była jego pierwszą żoną. Ze związku urodził się syn, Paulo. W latach 1927-1936 Picasso związany był z Marie-Therese Walter. Ze związku urodziła się córka, Maya. W latach 1936-1944 Pablo Picasso związał się z surrealistyczną panią fotograf, Dorą Maar. W 1943 roku Picasso poznał Francoise Gilot, wówczas dwudziestoletnią studentkę sztuki, gdy sam był sześćdziesięciodwuletnim malarzem. Ich związek zakończył się w 1953 roku. Mieli dwójkę dzieci, syna Claude i córkę Palomę. W 1954 roku Picasso był związany z 19-letnią Sylvette David, jednak była ona zbyt nieśmiała, by pozować dla niego nago, a ich relacje nigdy nie zostały skonsumowane. W 1952 roku Pablo Picasso spotkał na francuskiej Riwierze Jacqueline Roque. Pracowała tam w pracowni ceramicznej. Miała 28 lat i była o 44 lata od niego młodsza. Gdy jego żona Olga Khoklova zmarła w 1961 roku, zawarli małżeństwo i byli razem do śmierci Picasso w 1973 roku. Podczas tych wspólnych lat z Jacqueline Picasso stworzył ponad 400 portretów z jej wizerunkiem. Ciekawostki o Pablo Picasso Z siedmiu kobiet które odegrały największą role w życiu Picassa dwie popełniły samobójstwa, a dwie inne oszalały. Picasso miał romanse z dziesiątkami – jeśli nie setkami – kobiet. Każda z kobiet Picassa wyznaczała inny okres w jego twórczości. Obecnie ceny najbardziej znanych i pożądanych prac Picassa często sięgają ponad 100 milionów dolarów, co automatycznie czyni go jednym z najdroższych malarzy świata. Do pracowni Picassa przyszedł kiedyś listonosz, nowy w swoim rewirze, oddał malarzowi list i rozejrzał się po pracowni, a potem powiedział „Zdolnego ma Pan synka”, zdziwiony artysta zapytał go czemu tak uważa, listonosz niezrażony odpowiedział „Przecież widać, tyle tu dziecinnych obrazków”. Cytaty Pablo Picasso „Dla mnie istnieją tylko dwa rodzaje kobiet: boginie i wycieraczki”. „Długo trwa nim staniemy się młodzi”. „Komputery są bezużyteczne. Mogą nam dać tylko odpowiedź”. Książka biograficzna o Pablo Picasso „Picasso. Biografia” jest książką Henry’ego Gidela ukazującą biografię artysty w świetle dzieł, ale i niuansów z życia ściśle prywatnego. Źródła: „300 postaci które zmieniły historię Polski i świata”. Videograf II, Chorzów 2008 Ciekawe artykuły: Niezwykły życiorys: Polub nas: Tagi:

pablo picasso słynne obrazy